Hoe onlosmakelijk zijn drugs verbonden met de hardstyle scene?

Deadly Defqon. Drugsqon. De Australische nieuwskoppen liegen er niet om. Defqon.1 Australia is een levensbedreigend fenomeen voor de maatschappij Down Under. “And it has to be stopped.”

Op zaterdag 15 september dansten dertigduizend hardstyle liefhebbers aan de andere kant van de wereld het zand onder hun voeten vandaan op de beats van onder andere B-Front, Headhunterz en The Prophet. Het is een stiekeme droom voor iedereen met een orange heart en wat wanderlust; je favoriete hardstyle dj’s zien stralen under the Australian sun.

Een droom die op scherp staat, want als het aan de Australische autoriteiten ligt, is Defqon.1 Australia een “onveilig evenement” dat keihard aangepakt moet worden. En dat is allemaal de schuld van drugs. Drugs en dance gaan hand-in-hand, dat is algemeen bekend, om over hardstyle en hardcore nog maar te zwijgen. Hoe houd je die herrie anders vol?

Dus, hoe onlosmakelijk zijn drugs nou echt verbonden met de hardstyle scene?

Iedereen die weleens op een hardstyle feest is geweest, weet dat er drugs worden gebruikt. Maar iedereen weet ook, dat dat niet de essentie is. Drugs worden gebruikt voor die extra touch, een bijzondere beleving van het feest of om dat beetje extra langer door te kunnen gaan. Hardstyle gaat om de muziek, de dj’s, het feest, de beleving en de liefde en passie. Of je nu gebruikt of niet.

Maar dat is in andere genres binnen de elektronische dancemuziek niet anders. Ook de techno en house scene kampen met vooroordelen over middelengebruik. Dance en drugs zijn tenslotte altijd al met elkaar verbonden geweest en dat zal waarschijnlijk altijd zo blijven.

Toch is het stigma binnen de hardere stijlen wel extremer. Dat komt omdat er vanaf de jaren 90 al een dikke stempel op de hard dance scene wordt gedrukt. Als we de media uit die tijd moeten geloven, hebben hardcore (en later ook hardstyle) feestjes maar weinig met liefde voor muziek te maken. Het is gewoon een slecht excuus om de hele nacht keihard te gaan met vijf pillen in je mik en een half grammetje speed in je neus.

Het stigma leeft nog steeds

Dat beeld van de ‘kale, domme, doorgesnoven gabber’ is er helaas nog steeds. En het drukt door op de hardstyle scene. In tegenstelling tot een meer mainstream festival, na een weekend Lowlands hoor je bijna alleen maar mooie verhalen. Optredens worden live uitgezonden op nationale televisie en bijzondere acts verdienen een plekje in de krant. Twintig bezoekers opgepakt met drugs? Ach, op die 60.000 bezoekers is dat toch slechts bijzaak. Terwijl bij Defqon.1 Weekend Festival (met meer bezoekers), Dominator of Decibel outdoor iedere arrestatie of drugsdode uitgebreid wordt belicht.

Maar waarom? Omdat het gros het niet begrijpt. Omdat Jolanda uit Appelscha de optredens tijdens zo’n weekendje Lowlands ook “machtig mooi” vindt, maar zij zich minder kan identificeren met een reverse bass en slopende kicks. Omdat hardstyle (en hardcore) zo’n niche zijn, worden alleen de negatieve kanten ervan belicht.

Drugs are bad

In alle lagen van de samenleving komen drugs voor. Op de werkvloer, de vrijdagmiddagborrel, thuis op de bank, in de sportkantine, de kroeg en dus ook op festivals en feesten. Bovendien wordt drugsgebruik altijd gelijkgesteld aan probleemgebruik, zonder te beseffen dat er ook gewoon mensen zijn die wel een leuke tijd hebben met een pilletje, een buisje en een sleutelpuntje.

Daarbij komt meteen een veel groter probleem om de hoek kijken. De strafbaarheid van drugsgebruik zorgt niet voor vermindering in het gebruik. Het gebeurt toch wel, alleen dan stiekem, en dat zorgt weer voor heel veel andere problemen. Zoals niet weten wat je gebruikt of hoe je het moet gebruiken en niet om hulp durven vragen als het misgaat, omdat je bang bent veroordeeld te worden om je gebruik. Precies wat er afgelopen zaterdag in Australië is gebeurd.

Strikte handhaving en harde straffen hebben bijna geen invloed op drugsgebruik. Er wordt geen gram minder door gesnoven, geen pil minder om geslikt. Dat bewijst afgelopen weekend maar weer. Het is dan ook volkomen zinloos om bezoekers, festivals, organisaties of zelfs een hele muziekscene als schuldige aan te wijzen. En in Australië bijvoorbeeld, overlijden iedere maand zo’n 142 mensen met een doodsoorzaak gerelateerd aan drugsgebruik. Ook zonder Defqon.1.

Het nare stigma verhelpen en het grote publiek de schoonheid van hardstyle en de scene laten zien, gaat waarschijnlijk nooit lukken. Zolang wij liefhebbers maar beter weten. Maar de problemen rondom drugs kunnen we wel aanpakken. De oplossing? Niet het probleem verschuiven, maar drugs decriminaliseren en goede voorlichting geven. Gebruiken gebeurt toch wel, dus als je het doet, dan maar beter goed. En op een zo’n veilig mogelijke manier.