“We zijn als jonge jongens begonnen met muziek maken. Na school meteen naar je kamertje. Muziek maken, gewoon omdat we dat het allerleukst vonden om te doen”, vertelt Nigel. Ze hadden toen nog totaal geen besef dat het ook echt iets ging worden. Sterker nog, Nigel en Thomas kenden elkaar toen nog niet. “We hebben elkaar ontdekt op YouTube. We volgden elkaar en hebben elkaar uiteindelijk echt leren kennen via MSN.”
De jongens hebben vervolgens een track gemaakt samen. “Dit pakte zo goed uit. We kregen steun van grote namen zoals Deepack en besloten dat dit niet bij één keer moest blijven.” Langzaam kregen de jongens het besef dat dit echt iets kon worden. Iets waar ze daarvoor nooit over na hadden gedacht. “Dat is bijna zes jaar geleden, we waren toen vijftien.”
“Vervolgens hebben we ons leven er ook echt een beetje op aangepast. In de wiskundeles dacht ik aan muziek of keek ik stiekem op YouTube en zag ik onze muziek voorbijkomen. Als je dat ziet, ben je niet meer met school bezig. We wilden alleen maar muziek maken.”
Toch kwam de grote doorbraak later. Nigel vertelt dat het uiteindelijk langer heeft geduurd dan hij had verwacht. “We waren getekend bij Dirty Workz en dachten: “Oké, dit is het. Nu gaat het komen.” Maar dat viel best wel mee.” De jongens kregen wel boekingen, ook wel echt een paar toffe, zoals op Nature One, maar als ze het vergeleken met andere collega-artiesten, viel het toch een beetje tegen. “Bijvoorbeeld X-Pander, die toen op de Indigo op Defqon.1 stond. Maar wij werden niet geboekt.”
“OP SCHOOL KEEK IK STIEKEM OP YOUTUBE EN ZAG ONZE MUZIEK VOORBIJKOMEN. ALS JE DAT ZIET, BEN JE NIET MEER MET SCHOOL BEZIG.”
Nigel en Thomas waren inmiddels al een jaar getekend bij Dirty Workz, maar die grote klapper bleef uit. “We kwamen uiteindelijk tot de conclusie dat je tracks het echt moeten doen. Die moeten aanslaan, anders gaat niemand je boeken.” Maar het demotiveerde de jongens allesbehalve. “Het motiveerde juist alleen maar om nog beter en kritischer te kijken naar onze muziek.”
Vanaf het moment dat ze echt hun eigen hart gingen volgen, werd hun muziek wat toegankelijker en sloeg het ineens in als een bom. “We maakten eerst hele harde dingen waar we niet per se goed over nadachten, we deden gewoon maar wat. Vervolgens zijn we veel gaan experimenteren en kwamen we op de track ‘Funky Shit’. Deze plaat had een combinatie tussen het rauwe en een zomerse vibe, en zo is het balletje gaan rollen.” Deze track ging als een trein en werd volop gepromoot. Toen kwamen de boekingen vanzelf. “Op dat pad zijn we verder gegaan en nu zitten we hier.”
“Voor het grote publiek waren we er ineens”, vertelt Thomas. “Terwijl we toch al een behoorlijk tijdje meedraaiden. Maar vanaf ‘The Project’ ging het heel hard. We werden opgepikt door grote artiesten als Headhunterz, die toen zelf nog in de house zat. Dat heeft ons echt een enorme boost gegeven.” 2017 was dan ook echt het jaar van de grote doorbraak, met onder andere ‘The Project’, ‘Basstrain’ en hun remix van ‘DJ Isaac - Burn’.
Met ‘The Project’ deden ze echt iets anders dan anderen en daarmee hebben Nigel en Thomas Sub Zero Project echt op de kaart gezet. “Onze sound was rond die periode denk ik voor het eerst echt goed gevormd. Het voelde voor ons heel goed en het sloeg enorm aan. Nu is het zo eigen geworden, dat we in de studio ‘eigenlijk maar wat doen’. Het is er gewoon volledig ingesleten.” Daarnaast beaamt Nigel dat die track meer deuren heeft geopend in de scene. “We zijn wat breder gaan kijken. Gewoon experimenteren. Het liep voor ons gevoel een beetje vast in de hardstyle scene. Wij zijn uiteindelijk blij met onze positieve inbreng waardoor andere producers ook meer buiten de lijntjes zijn gaan kleuren.”