Duizend-en-één-gedachten. Dit denk je op een hardstyle feest!

Een goed hardstyle feestje werkt voor ons beter dan een jaar lang yoga, mediteren of redelijk wat bezoekjes aan de psycholoog. Het is een heerlijk gevoel om je hoofd leeg te kunnen maken op de maat van de muziek. Maar ook tijdens een feest kunnen er nogal wat dingen door je hoofd zweven. Gedachten over de wc’s, de kluisjes, de bar, je vrienden of lastige vragen zoals “Hoe laat is het?” en “Wat wil je drinken?”, kunnen je soms behoorlijk afleiden van de hele nacht dansen op dikke beats. Herkenbaar?

Wanneer je bijna op het feestje bent, de muziek al hoort en je enthousiasme het overneemt. Als een spastische gazelle, begin je steeds sneller te lopen. “ Whoop, whooooop jongens, even doorlopen. Het is al begonnen! ”

Maar die opwinding kun je beter nog maar even bewaren. Een hardstyle feestje is namelijk een combinatie van uren lang stampen, een avondje uit met je beste vrienden, je favoriete dj’s zien draaien en… wachten. Wachten om binnen te komen, wachten om gefouilleerd te worden, wachten voor de garderobe, wachten voor de muntjes, wachten op drinken, wachten bij de wc. Op sommige feestjes moet je zelfs wachten om naar huis te kunnen gaan. En laat dat nou, opgepept en in volle enthousiasme, niet per se je sterkste punt zijn.

Huh, loopt daar nou een chick op naaldhakken? Serieus? What the fuck. Die gaat sowieso een kut avond hebben. En zo niet; dan stiekem toch ergens ook wel respect (niet doorvertellen).

Als je dan eindelijk gesetteld bent, kunnen alle remmen los. Althans dat denk je. Want als je nietsvermoedend los gaat op de beat, wordt precies jouw vierkante meter omgetoverd tot oversteekplaats. Om de haverklap wurmt een handjevol mensen zich dwars door je heen. Heel fijn dit. Daar gaat je dansruimte.

Inmiddels begin je ook een beetje dorst te krijgen. Maar ga je drinken halen? Of blijf je nog één plaat wachten? Drinken halen? Of één plaat wachten? Drinken halen of één plaat… “OH MY GOD, DIT IS ECHT MIJN FAVORIETE NUMMER! ”

Aangezien je keel inmiddels zo droog is als een waterput in Afrika, ga je toch maar op expeditie richting de bar. Je neemt de bestelling op voor de rest en kijkt nog even goed om je heen. Zodat je zeker weet dat je ze terug gaat vinden. Je hoeft zometeen alleen maar rechtdoor te lopen.

Met meer drankjes dan je eigenlijk kunt dragen in je hand, loop je in goed vertrouwen terug. Hier moesten ze toch ergens… nee dus. Wanhopig kijk je om je heen, daar sta je dan met al die glazen, waarvan al minimaal de helft van de inhoud over je heen is gevallen. Op zoek naar je vrienden. En aangezien je niet twijfelt aan je eigen Sherlock Holmes kwaliteiten, moeten ze wel verplaatst zijn. Lekker handig! Als je de hoop bijna hebt opgegeven, zie je ze opeens staan. “Oh, dááár. ”

Sta je net weer lekker te dansen, krijg je een halve epileptische aanval van de lasershow die op hol slaat. Heerlijk die stroboscopen op standje maximaal. Aaaargh. En dan vragen mensen waarom je in godsnaam met je rug naar het podium staat.

Een vreemde, zweterige feestganger die eruit ziet of hij al minimaal een jaar niet meer heeft gedoucht, sjokt voorbij en gebaart naar het fijngeknepen flesje water in je handen. Of hij een slokje van je drinken mag. Eh nee? Iewl.

Natuurlijk geef je hem uiteindelijk wél een slokje. Wat maakt het ook eigenlijk uit. Al je normen en waarden had je uren geleden al overboord gegooid. Als je net je liefste glimlach opzet, krijg je een leeg flesje terug in je hand gedrukt. En bedankt hè…

Op de grond zie je iets glinsteren. MUNTJES! Je moet ze alleen nog wel even van de plakkerige grond zien op te rapen, zonder dat iemand op je tenen stampt. Alsof je zojuist de loterij hebt gewonnen, vertel je aan iedereen die het maar horen wil dat je net anderhalve vertrapte munt op de grond hebt gevonden. KASSA! Gratis rondje voor iedereen!

Maar dan moet je ineens plassen. En niet een beetje plassen, maar héél nodig plassen. Nu meteen plassen. Terwijl je door de gangen rent, kun je maar aan één ding denken: Niet. In. Je. Broek.

Uiteraard moet je eerst wachten. Dus daar sta je dan, in de felle TL-verlichting te wachten tot er eindelijk een deurtje opengaat, terwijl je zo min mogelijk fucked up probeert over te komen. Just keep on smiling.

Na het toiletbezoek, loop je weer vrolijk terug. Dansen! Of toch niet? Want waar is in godsnaam je waaier/telefoon/de rest van je inboedel?

Terug op de dansvloer word je ineens aangetikt. Hoe laat het is. Je pakt je telefoon, maar op miraculeuze wijze staat je telefoonscherm ineens in een soort 3D-stand. Je bent alleen je 3D-bril thuis vergeten… “Eh, sorry man. Kijk zelf maar even.”

Plots verschijnt er in de menigte een bekend gezicht. Nou, wat toevallig. Daar staat ineens je oude buurjongen, die je al vijftien jaar niet hebt gezien. Wat doet hij nou hier? Wat leuk! Je zwaait uitbundig of erger nog, spreekt hem aan. Natuurlijk is het totaal iemand anders. Prima als het één keertje op een avond gebeurt, maar na de derde keer wordt het echt gênant. Waarom lijkt iedereen zo op elkaar in het donker?

En die dranghekken en statafels zijn ook allemaal wel weer heel onpraktisch in het midden van de zaal geplaatst.

Je krijgt het ook steeds warmer. Het zweet gutst over je lijf. Jezus, staat de verwarming aan of zo? Gelukkig heb je in een dolle bui net zo’n ‘hilarische’ keta-waaier bemachtigd, om jezelf wat koelte toe te wapperen.

Ineens voel je zo’n enorme connectie met je buurman. Wat een leuke glimlach. En natuurlijk heb je de drang om dat uitgebreid aan hem te vertellen. Terwijl je net een heel betoog aan het houden bent over hoe leuk je het hier vindt, dat hij er zo aardig uitziet en of er leven na de dood is, onderbreekt hij je. Hij is Frans. En heeft echt geen woord verstaan van wat je net zei.

Wat een leuk feestje hè. Heerlijk. Dat podium ook, zo vet gedaan. Kijk die lichten. En die muziek. Wat draaien die dj’s lekker. Wow. Wat een geweldige avond.

Je zit er zo lekker in. Je kunt nog wel uren blijven dansen. Totdat de dj de laatste plaat uitfaded en de mc het publiek bedankt voor de fantastische nacht. “Huh, hoe kan dat? Vijf minuten geleden was het nog 01.00 uur?”

Na een paar uurtjes slaap, word je flink brak wakker en beloof je jezelf dat je het nu echt rustig aan gaat doen. Natuurlijk sta je een week later gewoon weer uit je dak te gaan op een heerlijk feestje. This is what we love, and can’t stop loving!