Eva: How I got into hardstyle
Keek jij uit naar het moment waarop je 18 werd? Eindelijk oud genoeg voor een hardstyle feestje! Ontdekte je de muziek pas op latere leeftijd? Of vond je het misschien vreselijk en ben je, nadat je vrienden je meesleurde, compleet van gedachte veranderd ? In How I got into Hardstyle vertellen onze Hardstyle Reporters over hun party carrière, hoe zij hardstyle ontdekten en voor altijd verkocht raakten.
Hardstyle Reporter Eva is er vanaf dag één bij en schrijft de allerlekkerste verhalen op. Humoristisch en soms een beetje brutaal. Reports van te gekke feestjes, ijzersterke blogs maar ook shined ze als een echte superster in onze video’s . Monica Geuze, eat your heart out. Komt ze je al bekend voor? Eva bezoekt al heel wat jaren hardstyle feestjes, maar gaat sinds de laatste jaren ook de allergrootste feestjes af. En daarmee ook de ene ontmaagding na de andere. Van Defqon.1 tot zeer recent; Thunderdome . Maar dat is niet altijd zo geweest. Dit is haar verhaal!
Als je mij tien jaar geleden had gevraagd of ik mee zou gaan naar een hardstyle feest, dan was ik waarschijnlijk hard de andere kant op gerend. Op dat moment was ik into rockmuziek en underground bandjes. Ik ging vier jaar op rij naar Lowlands en was die hard fan van The Eagles of Death Metal.
In 2011 was ik met een vriendin op een festival waar allerlei soorten muziek gedraaid werd. Toen we langs de hardstyle stage liepen en ze vroeg of ik naar binnen wilde, haalde ik m’n schouders op. “Nou, nee, liever niet.” Wat een herrie dacht ik nog.
Een jaar later zat ik op een zaterdagavond thuis, tot diezelfde vriendin vroeg of ik meeging naar X-Qlusive Noisecontrollers. Waarschijnlijk meer als een grap. Een vriend had namelijk een kaartje over en omdat ik toch wel zin in een feestje had zei ik ja. Een paar uur later stond ik in de rij voor de Heineken Music Hall. Mijn eerste hardstyle feest.
Eenmaal binnen wist ik niet wat me overkwam. Ik had al m’n vooroordelen al klaarstaan. Agressieve mannen met kale koppen en tatoeages, die vet veel drugs gebruiken om het tempo van die vreselijke muziek bij te houden. Maar dat bleek helemaal niet zo te zijn. Al heel snel zette ik al mijn vooroordelen aan de kant. De mensen in de zaal, want het waren dus echt niet alleen mannen, waren helemaal niet agressief. Of allemaal kaal. In plaats van die bedreigende sfeer die ik verwachtte, stond juist iedereen open voor een gesprekje of een dikke, vette glimlach. Iedereen was aan het dansen en stond duidelijk te genieten van de muziek en het feest. Niemand stond stil. De sfeer was bijna onbeschrijfelijk.
Totdat ik vol tegen een klerenkast van een vent aan liep. Zonder shirt, kaal en onder de tatoeages. Shit, dacht ik nog. Maar hij draaide zich om en zei: “Gaat het schat?”. Hij bood vervolgens aan een nieuw drankje voor mij te kopen omdat ik die had laten vallen. Nog nooit heb ik zo’n gevoel van saamhorigheid gehad op een concert of feest. De hele avond heb ik gepraat met mensen die ik niet kende of stond ik tijdens het hakken breed naar iemand te glimlachen. Om dan vervolgens een glimlach terug te krijgen en een duimpje omhoog.
Maar ook die ‘herrie’ bleek helemaal geen herrie te zijn. Ik hoorde melodie in de muziek en dansen leek wel vanzelf te gaan. De uren vlogen voorbij en het werd me steeds duidelijker dat er zo’n verkeerd beeld heerst van hardstyle. In tegenstelling tot wat de meeste denken, is iedereen daar om te feesten, te dansen en om intens te genieten van de muziek en van elkaar. Er is geen tijd voor ruzies, vechtpartijen of ander gedoe. Stampen, hakken en genieten. Dat is waar het om draait.
Vanaf dat moment was ik eens en voor altijd verslaafd. Ik wilde alleen maar meer. In dat jaar ben ik nog naar heel veel andere hardstyle feesten geweest en inmiddels doe ik liever niet anders. En bij elk feestje is daar weer die sfeer. Dat ultieme gevoel van saamhorigheid. Je voelt je éé n met de mensen, de dj’s en de muziek. De muziek is zo krachtig, er zit zoveel energie in en dat voelt iedereen. Het is iets unieks wat ik tot nu toe alleen maar op hardstyle feesten heb meegemaakt. Hardstyle voelt voor mij iedere keer weer als thuiskomen. Nu wil ik nooit meer weg van huis. This is what I love and can’t stop loving.
