Keek jij uit naar het moment waarop je achttien werd? Eindelijk oud genoeg voor een hardstyle feestje! Ontdekte je de muziek pas op latere leeftijd? Of vond je het misschien vreselijk en ben je, nadat je vrienden je meesleurde, compleet van gedachte veranderd ? In How I got into hardstyle vertellen onze Hardstyle Reporters over hun party carrière, hoe zij hardstyle ontdekten en voor altijd verkocht raakten.
Hardstyle Reporter Jeroen is onze nieuwste aanwinst: hij gaat Hardstyle Report versterken als vertaler. En daarmee is hij trouwens ook meteen de jongste van het team. Deze hardstyle lover is nog maar net aan zijn carrière begonnen en heeft nog een flinke bucketlist af te werken, maar één ding weet hij zeker: hardstyle is here to stay. How he got into hardstyle? Dit is zijn verhaal.
Toen ik nog op de basisschool zat, luisterde ik eigenlijk alleen naar de radio. Ik nam snel genoegen met de nieuwe hitjes van Bruno Mars en David Guetta. Een klasgenootje liet mij ooit eens een paar nummertjes van Headhunterz en Brennan Heart horen, maar het sprak me nog niet echt aan: te harde kicks, te felle screeches en een te hoog tempo. Niks voor mij.
Na een paar jaar raakte ik meer geïnteresseerd in elektronische muziek en kwam langzamerhand toch weer bij die hardstyle nummers terecht. Ik luisterde al naar jumpstyle, maar rond 2013 kwam ‘The Sacrifice’ van Headhunterz voorbij. Er ging een wereld voor mij open. ‘Hard With Style’ en ‘Dragonborn’ vond ik echt vet. En ineens werd ik heel nieuwsgierig naar andere nummers en vooral ook andere dj’s van dit harde vernieuwende geluid. Zo kwam ik, heel logisch, uit op Wildstylez en Brennan Heart, later ook op Noisecontrollers en Frontliner waardoor het balletje ging rollen. Mijn liefde voor hardstyle begon eindelijk echt vorm te krijgen.
Dit is echter niet het begin van die grote liefde. Naast hardstyle luisterde ik ook nog heel veel dubstep en andere elektronische subgenres. Hardstyle was nog slechts ‘bijzaak’. Toen ik me in 2017 verder ging verdiepen in hardstyle en de rauwere kant van hardstyle ontdekte, ging er echt een muzikale wereld voor mij open. Hier was ik dus al die tijd naar op zoek geweest.
Dit jaar was het ook eindelijk tijd voor mijn eerste festival — en gelijk ook een weekend festival! Op YouTube was ik al bekend met de vele livesets en aftermovies van bijvoorbeeld Defqon.1 en Qlimax, maar deze keer was het voor mij eindelijk zo ver. Zo ging ik in augustus 2017 met een vriend, die vooral into hardcore was, naar The Qontinent toe. Je raadt het al: hij was vooral te vinden bij de hardcore stage terwijl ik als groentje bij de mainstage bleef staan voor de euforische hardstyle van onder andere Brennan Heart en Bass Modulators.
Als verdwaalde ziel stond ik in mijn eentje te genieten van Da Tweekaz, totdat ik werd aangesproken door een groepje mensen om gezellig met hen mee te gaan naar D-Fence. Ik kon uiteraard geen nee zeggen en daar ging ik dan: de volgende stap in mijn muzikale evolutie. Zelfs de hardcore begon ik te waarderen. Daarna was er geen houden meer aan voor mij, na The Qontinent wilde ik alleen maar meer, harder en sneller.
En zo volgde in 2018 mijn eerste indoor feest: Reverze. De nacht was te gek: een dreunende bass en keiharde kicks, mede mogelijk gemaakt door special acts zoals de ‘Stealth Mode’ live-set van Frequencerz en de snoeiharde set van Rebelion. Hierdoor begon mijn liefde voor raw hardstyle ook te groeien. Deze liefde kwam pas echt tot bloei op Free Festival 2018 met geniale sets van D-Sturb en Radical Redemption. Dit werd zelfs nog een tandje harder, toen ik besloot om in december naar Shockerz te gaan waar alleen het allerhardste raw hardstyle te vinden was. Ik vond het te gek! De adrenaline die op zo’n avond door je heen gaat, is niet te beschrijven. Iets wat de komende jaren nog wel zal blijven!
Do I need to say more? Ik ben officieel verslaafd aan de hardere stijlen. Ik ben nu negentien jaar oud en kan je vertellen dat dit pas het begin is. Of het hardstyle, hardcore of frenchcore is, ik kan van alles genieten. Mijn klasgenoten verklaren mij voor gek. Die zijn zelfs onder de indruk als ik ze vertel dat ik lekker los kan gaan op deze muziek, maar ik weet wel beter: dit is gewoon het allerbeste. De muziek, de mensen, de sfeer; alles klopt gewoon. Bass moet je niet horen, die moet je...?!