Tim: How I got into hardstyle
Keek jij uit naar het moment waarop je achttien werd? Eindelijk oud genoeg voor een hardstyle feestje! Ontdekte je de muziek pas op latere leeftijd? Of vond je het misschien vreselijk en ben je, nadat je vrienden je meesleurde, compleet van gedachte veranderd ? In How I got into hardstyle vertellen onze Hardstyle Reporters over hun party carrière, hoe zij hardstyle ontdekten en voor altijd verkocht raakten.
Tim is ons nieuwste teamlid. Hij is lang (en kan perfect boven het publiek uit filmen), heeft te gekke moves, een enorme liefde voor de classics en is een échte hardstyle liefhebber in hart en nieren. Met zijn humor, schrijftalent en passie voor hardstyle tovert hij met zijn verhalen iedere keer weer een glimlach op onze gezicht. Dit is zijn verhaal!
![tim-how-i-got-into-hardstyle]()
Mijn liefde voor hardstyle is ooit begonnen bij een YouTube video die welgeteld 4 minuten en 28 seconden duurde. Het was de aftermovie van Decibel outdoor Festival 2012 die mijn hart op een tempo van 120 bpm liet kloppen. “Dope, energy, crowd, illegal, bass, extreme, loud: DECIBEL!” Uitgesproken door een zware en schimmige stem zou menig mens het begin van deze video als duister of opgejaagd bestempelen. Ik niet. Ik ervaarde een enorme rush en werd nieuwsgierig naar wat er komen ging. Ik speelde de video af en keek toe hoe duizenden mensen onbezorgd los gingen op harde beats in de hete zomerzon. Die minuten waande ik mijzelf voor de mainstage met een biertje in mijn rechterhand, stampend aan de waterkant. Hier moest ik bij zijn. Dit moest ik zelf ervaren.
Toen ik klein was luisterde ik vooral wat mijn omgeving luisterde. Stapte ik de auto in bij mijn vader, dan knalden de Hollandse hits door de speakers. “Zijn het je ogen, is het je stem”, zong mijn vader in duet met Koos Alberts als we samen op pad gingen. In de auto, in de werkplaats of in de avond in de badkuip: de muziek stond altijd aan.
Ik ben niet vies van een avondje waterig bier tappen in een zweterige Hollandse feesttent met goed gezelschap, maar dit was niet het genre waar ik mijn ei in kwijt kon. Top 40 muziek vond ik leuk, maar niets evenaarde het onoverwinnelijke gevoel wat ik ervaarde zodra ik hardstyle door mijn oordopjes liet knallen op weg naar de middelbare school. In een paar seconden veranderde Coone mijn 45 minuten durende fietsroute tussen de hoge bomen van het Drierbos, van een nachtmerrie naar een explosieve achtervolging waarin ik de hoofdrol speelde.
Het was 2013 en zoals ieder jaar werd er tijdens de Aaltjesdagen in Harderwijk weer een festival georganiseerd. Nieuw dit jaar was de hardstyle area. Van 14.00 tot 00.00 uur kon je uit je stekker aan het Veluwemeer, met als headliner Brennan Heart. Hier moest ik bij zijn! Brennan Heart is namelijk voor mij vanaf het begin al een idool. Helaas was ik pas veertien jaar oud. Niet dat ik me daardoor liet tegenhouden trouwens. Ik was lang voor mijn leeftijd en ik had de schoenmaat van een volwassen man. Met stalen zenuwen en een pokerface waar Lady Gaga jaloers op zou zijn, blufte ik mezelf naar binnen. Samen met vrienden beleefde ik een ongelofelijke dag. Vanaf dit moment wist ik zeker: dit is geen eenmalige ervaring. Ooit sta ik ook bij de mainstage van Decibel outdoor Festival.
Wat in de jaren daarna volgt, is geschiedenis. Inmiddels ben ik bijna 22 jaar oud en heel wat feestervaring rijker. De eindeloze energie, de hechte vriendschappen en onvergetelijke momenten die ik de afgelopen jaren heb mogen ervaren, zijn voor mij van onbeschrijfelijke waarde. Ik zou het liefst nog vijftien pagina’s vullen met mooie momenten, zoals mijn eerste indoor feest, magische outdoor momenten of mijn eerste after. Maar dit is ‘how I got into hardstyle’.
Waar velen Defqon.1 als de holy grail onder de hardstyle feestjes zien, is dat voor mij Decibel outdoor Festival. Vanaf het moment dat ik die aftermovie zag tot nu. Het is voor mij de ultieme thuisbasis van hardstyle fanaten. Als je mij dan ook zou vragen wat mijn grootste wens zou zijn, dan hoef ik daar niet lang over na te denken: een tijdmachine die mij terugbrengt naar Decibel outdoor Festival 2012: the hot hell of Decibel.
Tim is ons nieuwste teamlid. Hij is lang (en kan perfect boven het publiek uit filmen), heeft te gekke moves, een enorme liefde voor de classics en is een échte hardstyle liefhebber in hart en nieren. Met zijn humor, schrijftalent en passie voor hardstyle tovert hij met zijn verhalen iedere keer weer een glimlach op onze gezicht. Dit is zijn verhaal!
Mijn liefde voor hardstyle is ooit begonnen bij een YouTube video die welgeteld 4 minuten en 28 seconden duurde. Het was de aftermovie van Decibel outdoor Festival 2012 die mijn hart op een tempo van 120 bpm liet kloppen. “Dope, energy, crowd, illegal, bass, extreme, loud: DECIBEL!” Uitgesproken door een zware en schimmige stem zou menig mens het begin van deze video als duister of opgejaagd bestempelen. Ik niet. Ik ervaarde een enorme rush en werd nieuwsgierig naar wat er komen ging. Ik speelde de video af en keek toe hoe duizenden mensen onbezorgd los gingen op harde beats in de hete zomerzon. Die minuten waande ik mijzelf voor de mainstage met een biertje in mijn rechterhand, stampend aan de waterkant. Hier moest ik bij zijn. Dit moest ik zelf ervaren.
Toen ik klein was luisterde ik vooral wat mijn omgeving luisterde. Stapte ik de auto in bij mijn vader, dan knalden de Hollandse hits door de speakers. “Zijn het je ogen, is het je stem”, zong mijn vader in duet met Koos Alberts als we samen op pad gingen. In de auto, in de werkplaats of in de avond in de badkuip: de muziek stond altijd aan.
Ik ben niet vies van een avondje waterig bier tappen in een zweterige Hollandse feesttent met goed gezelschap, maar dit was niet het genre waar ik mijn ei in kwijt kon. Top 40 muziek vond ik leuk, maar niets evenaarde het onoverwinnelijke gevoel wat ik ervaarde zodra ik hardstyle door mijn oordopjes liet knallen op weg naar de middelbare school. In een paar seconden veranderde Coone mijn 45 minuten durende fietsroute tussen de hoge bomen van het Drierbos, van een nachtmerrie naar een explosieve achtervolging waarin ik de hoofdrol speelde.
“HARDSTYLE IS VOOR MIJ SINDS JONGE LEEFTIJD AL DE DRIJVENDE KRACHT ACHTER DE ENERGIE EN HET ENTHOUSIASME, WAARMEE IK DOOR HET LEVEN GA.”
Het was 2013 en zoals ieder jaar werd er tijdens de Aaltjesdagen in Harderwijk weer een festival georganiseerd. Nieuw dit jaar was de hardstyle area. Van 14.00 tot 00.00 uur kon je uit je stekker aan het Veluwemeer, met als headliner Brennan Heart. Hier moest ik bij zijn! Brennan Heart is namelijk voor mij vanaf het begin al een idool. Helaas was ik pas veertien jaar oud. Niet dat ik me daardoor liet tegenhouden trouwens. Ik was lang voor mijn leeftijd en ik had de schoenmaat van een volwassen man. Met stalen zenuwen en een pokerface waar Lady Gaga jaloers op zou zijn, blufte ik mezelf naar binnen. Samen met vrienden beleefde ik een ongelofelijke dag. Vanaf dit moment wist ik zeker: dit is geen eenmalige ervaring. Ooit sta ik ook bij de mainstage van Decibel outdoor Festival.
Wat in de jaren daarna volgt, is geschiedenis. Inmiddels ben ik bijna 22 jaar oud en heel wat feestervaring rijker. De eindeloze energie, de hechte vriendschappen en onvergetelijke momenten die ik de afgelopen jaren heb mogen ervaren, zijn voor mij van onbeschrijfelijke waarde. Ik zou het liefst nog vijftien pagina’s vullen met mooie momenten, zoals mijn eerste indoor feest, magische outdoor momenten of mijn eerste after. Maar dit is ‘how I got into hardstyle’.
Waar velen Defqon.1 als de holy grail onder de hardstyle feestjes zien, is dat voor mij Decibel outdoor Festival. Vanaf het moment dat ik die aftermovie zag tot nu. Het is voor mij de ultieme thuisbasis van hardstyle fanaten. Als je mij dan ook zou vragen wat mijn grootste wens zou zijn, dan hoef ik daar niet lang over na te denken: een tijdmachine die mij terugbrengt naar Decibel outdoor Festival 2012: the hot hell of Decibel.
