A love letter to... de festivalcamping 001

A love letter to... de festivalcamping

carmina
Carmina Wassink - 18 september 2018

Lieve festivalcamping,

Een tikkeltje oncomfortabel en een gigantische uitdaging voor sommigen. Maar voor mij ben je mijn thuis tijdens een weekendfestival. De plek waar ik even ontsnap uit de dagelijkse sleur, op onderzoek uit ga en vriendschappen voor het leven sluit. Even ver van de beschaving, in een compleet andere wereld. Mijn hart maakt al een sprongetje als ik eraan denk. Nee, voor mij geen hotel of huisje.

You hate it or love it. Maar ik kies er met volle overtuiging voor. Back to the basics. Als pakezel het terrein afzoeken naar het beste plekje, elke ochtend je tent uitgebrand worden (als je er überhaupt al ligt), oneindig lopen naar het toiletgebouw en eten maken via een gasbrander. Al die obstakels neem ik voor lief. De extase die daarna ontstaat, wanneer je dat eerste biertje opent, is onbeschrijfelijk. Alles is ready, gaan met die banaan. Tot in de late uurtjes rondzwerven over het terrein of de geniale afters beleven vanuit je comfortabele campingstoeltje. Uiteraard omringt door mijn beste vrienden. Dit is voor mij de zevende hemel, beter kan niet.

Het was liefde op het eerste gezicht: Defqon.1 Weekend Festival, 2013. Als festivalguppie ging ik het avontuur aan. En aan het eind van het weekend was mijn taak volbracht: leven als een echte Weekend Warrior. En in tegenstelling tot de struggles van sommige vrienden, genoot ik. Het survivallen op een festivalcamping heeft namelijk ook zijn charmes. Even terugschakelen naar een Expeditie Robinson-modus en je bent klaar voor de strijd.

A love letter to... de festivalcamping 002

Iedere ochtend ontwaak ik met een verrotte kop in een tent van twee bij drie. Maar hé, op de camping zijn de beauty-standaarden niet a la Kardashian. Een enkeling is vaak nog bezig met de after, terwijl de rest van mijn vrienden als een dode kraai op hun leeggelopen luchtbed liggen. Met een kop koffie in m’n hand geniet ik elke keer weer van jouw ochtendglorie. Hoe iedereen, compleet verrot van binnen en van buiten, zich toch weer klaarmaakt voor een volgende dag.

En met nog maar net het slaap uit mijn ogen gewreven, sta ik binnen de kortste keren weer met mijn eigen feestteam een pre-party te bouwen. Wat is er nu mooier dan onder het genot van hoge bpm’s en een paar lagen make-up (om mijn staat van ontbinding te verbergen) je kickrolls te tonen in een bijna gesneuvelde partytent van de Action met mensen die je pas 24 uur kent, maar waarmee je nu al zo’n bijzondere band voelt. We beleven het tenslotte allemaal samen.

Natuurlijk kan ik soms niet slapen door de keiharde muziek, wilde ik dat die ellenlange rij bij de douches wat korter was en je wc’s schoner, maar ik blijf van je houden. Want hier is iedereen gelijk. Wie je ook bent en waar je ook vandaan komt, we zijn allemaal brak, gaan allemaal naar de klote, slapen allemaal in een tentje en hebben allemaal dezelfde issues. Maar dat verbindt en verbroedert, en voor je het weet heb je er tien nieuwe vrienden bij.

Hier kom ik elke keer weer voor terug. Ik zou al deze te gekke chaos niet willen ruilen voor een beetje luxe. Festivalcamping, je hebt mijn hart gestolen. Voor mij voorlopig geen luxe.

A love letter to...