The Road to Defqon.1: Qult 2015

The Road to Defqon.1: Qult 2015

hardstyle-report-redactie
Hardstyle Report Redactie - 13 april 2017

Defqon.1. Al vijftien jaar lang laat dit festival ontelbaar veel mensen van over de hele wereld de meest bizarre, gekke en fantastische momenten ervaren. Ieder jaar weer een opeenstapeling van onvergetelijke herinneringen. Tijd om met onze Hardstyle Report crew tijdens onze ‘Road to Defqon’ terug te blikken op onze meest memorabele momenten.

We gaan terug naar het jaar 2015. Een wisselvallig weekend in juni. ‘No guts, No glory’ is dit weekend de lijfspreuk van ons allen. En moedig zijn we dit jaar. We wijken voor even af van het bekende. Voor even gaan we niet achter de meute aan en laten mainstream voor wat het is. Volledig spontaan en ondoordacht, dat wel. We betreden het kleinste tentje van het terrein. De White stage, oftewel Qult. Een vreemde gewaarwording tussen al dat grote geweld. Een kleine, witte iglo tussen al die giganten van tenten. Surrealistisch bijna. Maar van buiten zichtbaar uit zijn voegen barstend. We kunnen niet anders dan toch maar even een kijkje te gaan nemen.

Van binnen blijkt de iglo tot de nok toe gevuld en broeierig heet, wat de gewaarwording in deze ijstent alleen maar vreemder maakt. Geck-o achter de draaitafels. Met over zijn schouders de kenmerkende Qult-smiley instemmend op ons neerkijkend. Het lijdt geen twijfel dat de dansende massa dit genoegen deelt. Er volgt een set zoals er maar weinig van zijn.

Een vreemde mix van allerlei muziekstijlen ineen. Een flirt met diverse genres, maar onmiskenbaar gebeuk. Verrassende combinaties zorgen voor een set die barst van de muzikaliteit en variatie. Hoewel we tijdens het dansen geen idee hebben wat we hierna kunnen verwachten, denkt geen mens er aan deze tent ooit nog te zullen verlaten. Wanneer deze stampende hardstyle contact maakt met de oude (Nederlandstalige!) klassiekers, is het plaatje compleet. Een menigte die losgaat – volledig losgaat – op ‘Belle Helene’ van Doe Maar. Onwezenlijker kan het bijna niet meer worden op dit terrein.

Sit back and relax is er dan ook niet meer bij. Het brein schiet van links naar rechts, van onder naar boven en weer terug op een vreemde zoektocht naar herkenning. Iedere vezel in ons lijf zullen we voelen tijdens deze set die nog het meest doet denken aan kunst. Geheel eigenzinnig. Anders dan anders. Maar zonder twijfel de karakteristieke sound van Qult. Subground. Daardoor misschien niet voor de doorsnee bezoeker geschikt. Hier moet je immers buiten de gebaande paden durven, denken én doen. Hier is geen plek om in hokjes te denken. Just feel the music. Altijd verrassend. Altijd uitdagend. Qult is helaas niet meer. Maar ook dit jaar ga ik zeker op zoek naar hen die durven te experimenteren. Because, damn, I miss Qult..

#HardstyleReportgoesDefqon1