Hoewel de strijd binnen politiek Nederland nog steeds wordt gedomineerd door links tegen rechts, lijkt de echte strijd zich dit jaar af te spelen tussen kamp fris versus kamp minder fris. Hét festival van het jaar heeft namelijk besloten naast zaterdagtickets, ook op zondag dagtickets te verkopen. Dagjespubliek blij. Zij kunnen hun vrije zondag nu niet alleen aan kerk- of museumbezoek spenderen, maar ook gezellig aan een dagje festival. Dé zondag die voorheen enkel en alleen bestemd was voor de echte weekend warrior. Zij, die al drie dagen staan te stampen en nauwelijks hebben geslapen. Laat staan de tijd en/of mogelijkheid hebben gevonden om zich wat op te frissen.
De angst dat dit leidt tot een zichtbare en mogelijk zelfs ruikbare tweedeling lijkt niet geheel ongegrond. Drie dagen lang losgaan – slechts onderbroken door een poging tot enige rust in je tentje – gaat je immers niet in de koude kleren zitten. Mits je je piepkleine tentje natuurlijk weet terug te vinden op die overvolle camping. En waar je, als je pech hebt, eerst nog een verdwaalde – ook niet meer zo frisse – slaper uit moet vissen. Eenmaal eindelijk in dat tentje omgeven door, vanuit iedere willekeurige richting, de allerhardste en allervetste muziek, lijkt die rustpoging al snel niet zo noodzakelijk meer. Terug naar het festivalterrein dan maar.
Daar waar nu plots die uberfrisse medefeestgangers staan, als buitenaardse wezentjes tussen de aardse bewoners – of is het juist andersom? Kamp minder fris voelt zich bekeken. Als een nieuw soort van aapjeskijken. In een samenleving waarin de dierentuin hevig onder vuur ligt, is dit misschien niet eens zo een slecht alternatief, maar dat even terzijde. Volgens kamp minder fris is er echter meer aan de hand. Het is een mentaliteitskwestie. Kamp fris is niet dedicated, staat stil en kijkt niet begrijpend naar eenieder die losgaat. Volledig losgaat. Dit ontneemt kamp minder fris het gevoel dat iedereen op hetzelfde level zit. Dat je elkaar aankijkt en denkt: “Dit hebben we samen toch maar weer mooi overleefd.”
Maar misschien moeten we het toch van de positieve kant bekijken. Just a couple of blue ones further en je kunt nu nóg meer nieuwe vrienden maken. Je lulkick botvieren op een nog groter podium. Frisse mensen zouden de mensen die hebben doorgehaald dan wel niet snappen, maar ach, is er na drie dagen beuken eigenlijk nog wel iemand over, die zichzelf snapt? But really, who gives a …. Juist. Chill out and rave. Hopelijk dit jaar dan wel met als kleine aanvulling op de distributie van de dagtickets ‘before you enter no showering please’.
Foto’s door Q-dance